Rozdział 32

Po drodze do hotelu znów przyczepiła się do mnie ta ruda laska.

- Zdradź mi jakieś swoje sekrety... - prosiła.

- Nie. Odczep się. - warknąłem i przyspieszyłem krok.

Dziewczyna nie odpuszczała. Gdy trzeci raz powiedziałem, że się nie zgadzam, wściekła się na maksa.

- Aaa!!! To Ryland Lynch!!! - zrobiła wokół mnie zamieszanie.

Fanki otoczyły mnie. Gdyby nie Ross, nie wiem jak by się to skończyło. Odciągnął ich uwagę, a ja uciekłem przed tą rudą i tłumem ludzi.

Ross wrócił do hotelu tuż po mnie.

- Dzięki brat. - uściskałem go.

- Nie ma za co. Brakowało mi tego przytulania przez fanów na ulicy. - uśmiechnął się.

Spojrzałem na zegarek.

- Pora się pakować. Za dwie godziny jedziemy dalej.

- Masz rację. - przytulił mnie. - To ja lecę. - rzucił i ruszył do swojego pokoju.

Dwie godziny minęły szybko. Wszyscy zapakowali walizki do bagażnika i zajęli miejsca. Włożyłem do uszu słuchawki, włączyłem playlistę tzw. 'on tour', oparłem głowę o okno i zamknąłem oczy. Po chwili zasnąłem ukojony piosenką El Perdon w wykonaniu Nicky'ego Jama i Enrique Iglesiasa.

Obudziłem się dopiero na miejscu. Poprawiłem wygląd i wysiadłem z busa. Otoczyły mnie piszczące fanki. Prosiły mnie o zdjęcia, autografy... Dopóki nie przyszło R5. Wtedy tłum rzucił się na nich, a ja stałem obok i się z nich śmiałem.