Rozdział 15

Weekend minął mi bardzo szybko. Cały czas ćwiczyłem grę na konsoli. Praca DJ wydaje się łatwa, ale wcale taka nie jest.

W poniedziałek rano, zaraz na pierwszej lekcji, na której był WF, przyszedł dyrektor.

- Ryland, mogę Cię prosić na rozmowę? - zapytał.

- Tak, panie dyrektorze. - odpowiedziałem i ruszyłem za nim do gabinetu.

- Usiądź, proszę. - pokazał wolny, skórzany fotel. Zgodnie z poleceniem usiadłem.

- O co chodzi? - spytałem.

- O to co się stało w czwartek. - odparł bardzo poważnie. - Nasz nauczyciel złożył na Ciebie skargę. Podobno uderzyłeś go stepem w głowę, aż stracił przytomność i trafił do szpitala. Czy to prawda?

- Tak, panie dyrektorze. - byłem przerażony.

- Masz coś na swoją obronę?

- Tak. Zrobiłem to w obronie jednej z uczennic. Ten nauczyciel dobierał się do Savannah Hudson. Nie wiadomo jakby się to skończyło, gdyby nie ja...

- Rozumiem, ale to nie było konieczne.

- Wyrzucicie mnie ze szkoły?

- Wiesz... Ryland... Naprawdę Cię lubię, ale...

- Ale mnie wyrzucasz?

- Nie. Za dwa miesiące kończysz szkołę, więc... Zostaniesz.

- Dziękuję! - krzyknąłem, poderwałem się z miejsca i uściskałem dyrektora.

- Jest tylko jeden warunek. Żadnych głupot. Jeden błąd i wylatujesz w trybie natychmiastowym.

- Ma się rozumieć. - uśmiechnąłem się do niego i jeszcze raz podziękowałem.

Wróciłem na zajęcia.

- O co mu chodziło? - spytał mój kolega Tom.

- Gdyby nie to, że za dwa miesiące kończę szkołę, wyleciałbym stąd. - odparłem zupełnie spokojnie.

- A co zrobiłeś?

- Uderzyłem tego zboczonego nauczyciela grupy dziewczyn od WF-u. - z trudem powstrzymywałem śmiech.

- Aaa... To dlatego go nie ma, a dziewczyny mają złączenie grup z nami.

- Ale z Ciebie geniusz, że dopiero to odkryłeś. - klepnąłem go w ramię i kontynuowałem ćwiczenia.