Rozdział 12

Kolejny raz obudziłem się w szpitalu. Leniwie przetarłem oczy. W sali oprócz mnie nie było nikogo więcej. Obejrzałem moje ręce ~ całe zabandażowane. Łzy zaczęły napływać mi się do oczu. Kolejny już raz nie udało mi się popełnić samobójstwa. Zacisnąłem oczy jeszcze mocniej. W wyobraźni zobaczyłem Savannah. Była jeszcze piękniejsza niż zwykle.

- Ryland, jak się czujesz? - usłyszałem głos lekarza, który przerwał mi moje wyobrażenia.

- Źle. Moje życie nie ma sensu, a wy mnie ratujecie. - odparłem.

- A jak się czujesz fizycznie? - dopytywał.

- Nawet dobrze, jak na to, że straciłem tyle krwi. - uśmiechnąłem się głupkowato.

- O dziesiątej dostaniesz wypis. - oznajmił i wyszedł.

Ponownie ułożyłem głowę na poduszce. Jak tylko wrócę do domu i nadrobię zaległości ze szkoły to spróbuję odzyskać Sav.

Wieczorem, gdy byłem gotowy do szkoły, usiadłem z konsolą i zacząłem grać. Z każdym dźwiękiem wyrażałem siebie, swoje uczucia... Zrelaksowałem się przy tym i odzyskałem nadzieję na lepsze jutro.

W nocy miałem koszmary senne. Śniło mi się, że coś się stało mojej ukochanej. Przez to przejęcie i niepokój nie potrafiłem ponownie zasnąć. Kręciłem się i rzucałem na łóżku. Było to strasznie męczące.

Rano, gdy zadzwonił mój budzik, nie byłem w stanie ruszyć się z łóżka. Oczy strasznie mi się kleiły.

- Ryland, wstajesz czy nie? - spytał tata Mark, który nagle pojawił się w moim pokoju.

- Wstaję, wstaję. - rzuciłem i zwlokłem się z łóżka.

- Szykuj się. Za pięćdziesiąt minut wychodzimy. Podwiozę Cię do szkoły. - dodał z uśmiechem i wyszedł.

Chyba ten dzień nie zapowiada się tak źle.